ΣΤ 3 Έσω βλέπε. Μηδενός πράγματος μήτε η ιδία ποιότης , μήτε η αξία παρατρεχάτω σε (Να βλέπεις μέσα σου. Και να μου σου ξεφεύγει ούτε η ιδιαίτερη ποιότητα, ούτε η αξία ενός πράγματος) ΣΤ 6 Άριστος τρόπος του αμύνεσθαι το μή εξομοιούσθαι (Άριστος τρόπος για να αμύνεσαι είναι να μην εξομοιωθείς με τον αντίπαλο) ΣΤ 13 (12-14) Δεινός ο τύφος παραλογιστής και , ότε δοκείς μάλιστα περί τα σπουδαία καταγίγνεσθαι, τότε μάλιστα καταγοητεύη(Είναι φοβερός απατεώνας η πλάνη του νου και ακριβώς , όταν σου φαίνεται οτι ασχολείσαι με τα σπουδαία, τότε θα απατηθείς περισσότερο) ΣΤ 15 (2-4) Ρύσεις και αλλοιώσεις ανανεούσι τον κόσμον διηνεκώς, ώσπερ τον άπειρον αιώνα η του χρόνου αδιάλειπτος φορά νέον αεί παρέχεται (Ρεύματα και αλλοιώσεις ανανεώνουν συνέχεια τον κόσμο, όπως το αδιάκοπο ρεύμα του χρόνου κάνει πάντοτε νέα την ατέλειωτη αιωνιότητα)
Ε 33 1-6 Όσον ουδέπω σποδός ή σκελετός και ήτοι όνομα ή ουδέ όνομα. Το δε όνομα ψόφος και απήχημα. Τα δε εν τω βίω πολυτίμητα κενά και σαπρά και μικρά και κυνίδια διαδακνόμενα και παιδία φιλόνεικα, γελώντα, είτα ευθύς κλαίοντα. Πίστις δε και αιδώς και δίκη και αλήθεια "πρός Όλυμπον απο χθονός ευρυοδείης" (Μετά απο λίγο θα είσαι στάχτη ή σκελετός και ένα όνομα ή ούτε όνομα. Το όνομα όμως δεν είναι τίποτε άλλο απο κενός ήχος και απήχηση. Τα πράγματα που δίνουμε αξία στη ζωή μας , είναι κενά και σάπια και μηδαμινά , σαν μικρά σκυλιά που δακώνονται ή παιδιά φιλόνεικα, που γελούν και έπειτα αμέσως κλαίνε. Η πίστη και η αιδώς και η δικαιοσύνη και η αλήθεια έφυγαν "προς Όλυμπο απο τη γή με τους πλατείς δρόμους" ) Ε 36 10-12 Το δε εύμοιρος, αγαθήν μοίραν σεαυτώ απονείμας. Αγαθή δε μοίρα αγαθαί τροπαί ψυχής , αγαθαί ορμαί, αγαθαί πράξεις (Καλόμοιρος σημαίνει να έχω δώσει στον εαυτό μου καλκή μοίρα. Καλή μοίρα σημαίνει καλές κλίσεις της ψυχής , καλές ορμές, καλές πράξεις )
Ε 31 5-9 Αναμιμνήσκου δε και δι οίων διελήλυθας και οία ήρκεσας υπομείναι και οτι πλήρης ήδη σοι η ιστορία του βίου και τελεία η λειτουργία και πόσα ώπται καλά και πόσων μεν ηδονών και πόνων υπερείδες, πόσα δε ένδοξα παρείδες, εις όσους δε αγνώμονας ευγνώμων εγένου. (Και θυμήσου και πόσα πέρασες πόσα μπόρεσες να υπομείενις και οτι συμπληρώθηκε πιά η ιστορία της ζωής σου και το έργο τελειώνει και πόσα ωραία πράγματα έχεις δει και πόσες ηδονές και πόσους πόνους περιφρόνησες, πόσες ευκαιρίες να δοξαστείς παραμέλησες, σε πόσους αγνώμονες έκανες καλό)
