ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ (2)

576 Ε 1-2 Φύσει προς το καλόν υπό των νόμων αγόμενος τον μέγιστον υποδύεται κίνδυνον εκουσίως υπέρ της πατρίδος

(από τη φύση του οδηγούμενος προς το καλό απο τους νόμους , αναλαμβάνει με τη θέλησή του το μέγιστο κίνδυνο υπέρ της πατρίδας)

576 F 9-12 αυτός μεν δήπου μηδένα των πολιτών φησίν, άνευ μεγάλης ανάγκης αποκτενείν άκριτον, αλλά και αίματος άτερ εμφυλίου και σφαγής την πόλιν ελευθερούσι συναγωνιείσθαι προθύμως

(Αυτός λοιπόν λέγει, οτι δε θα θανατώσει κανένα πολίτη αδίκαστο, χωρίς μεγάλη ανάγκη, αλλά και θα συναγωνισθεί πρόθυμα μ' αυτούς που θα ελευθερώσουν την πόλη χωρίς αίμα εμφύλιο και σφαγή)

577 Α 4-8 Ευμολπίδαν δε και Σαμίδαν, ανθρώπους διαπύρους προς οργήν και θυμοειδείς, εν νυκτί λαβόντας εξουσίαν ουκ αποθήσεσθαι τα ξίφη, πριν εμπλήσαι την πόλιν όλην φόνων και διαφθείραι πολλούς των ιδία διαφόρων όντων

(Ο Ευμολπίδας όμως κι ο Σαμίδας, άνθρωποι φλογισμένοι απ' την οργή και οξύθυμοι, αφού καταλάβουν τη νύχτα την εξουσία, δε θα αποθέσουν τα ξίφη, πριν να γεμίσουν όλη την πόλη με φόνους και να ξεπαστρέψουν πολλούς με τους οποίους έχουν προσωπικές διαφορές)