ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (10)

Δ 43 Ποταμός τις εκ των γινομένων και ρεύμα βίαιον ο αιών. Αμα τε γαρ ώφθη έκαστον και παρενήνεκται και άλλο παραφέρεται, το δε ενεχθήσεται

( Ο χρόνος είναι ποταμός των γεγονότων και απότομο ρέμα. Γιατί μόλις φανερωθεί το κάθε πράγμα και έχει παρασυρθεί ήδη και άλλο παρασύρεται τώρα και άλλο θα το φέρει προς τα εδώ)

Δ48 Το γαρ όλον , κατιδείν αεί τα ανθρώπινα ως εφήμερα και ευτελή και εχθές μεν μυξάριον, αύριον δε τάριχος ή πέτρα. Το ακαριαίον ούν τούτο του χρόνου κατά φύσιν διελθείν και ίλεων καταλύσαι, ως άν ει ελαία πέπειρος γενομένη έπιπτεν ευφημούσα την ενεγκούσαν κι χάριν ειδυία τω φύσαντι δένδρω

( Γενικά πρέπει να θεωρούμε τα ανθρώπινα πράγματα ως εφήμερα και ευτελή. Χθές ακόμη ήταν λίγη γλίτσα και αύριο θα είναι μούμια ή στάχτη. Πρέπει λοιπόν αυτό το στιγμιαίο διάστημα του χρόνου να το περάσουμε σύμφωνα με τη φύση μας και να ησυχάσουμε με γαλήνη, έτσι σα να έπεφτε κάτω η ελιά, αφού ωριμάσει,δοξάζοντας τη γή και ευχαριστώντας το δέντρο, που την έχει παράγει)

Ε 3 1-4 Άξιον εαυτόν κρίνε παντός λόγου και έργου του κατά φύσιν. Και μη σε περισπάτω η επακολουθούσα τινών μέμψις ή λόγος, αλλά, ει καλόν πεπράχθαι ή ειρήσθαι μη σεαυτόν απαξίου.

(Να κρίνεις τον εαυτό σου άξιο για κάθε λόγο και έργο που είναι σύμφωνο με τη φύση. Και να μη σε ταράζει η κατηγορία που ακολουθεί αυτά ή τα λόγια μερικών, αλλά άν πρέπει να γίνει ή να λεχθεί κάτι το καλό, τότε να μη θεωρείς τον εαυτό σου ανάξιο γι αυτό)