ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (11)

Ε 6 8-10 Ανθρωπος δ ευ ποιήσας ουκ επιβοάται, αλλά μεταβαίνει εφ έτερον, ως άμπελος επί το πάλιν εν τη ώρα τον βότρυν ενεγκείν .
(Και ο άνθρωπος που έκανε καλή πράξη δεν τη διατυμπανίζει, αλλά πηγαίνει να κάνει άλλη, σαν το αμπέλι , το οποίο στην ώρα του θα φέρει πάλι το σταφύλι)

Ε 11 Προς τι ποτέ άρα νυν χρώμαι τη εμαυτού ψυχή; Παρ' έκαστα τούτο επαναρωτάν εαυτόν και εξετάζειν, τί μοι έστι νυν και τούτω τω μορίω, ό δη ηγεμονικόν καλούσι, και τίνος άρα νυν έχω ψυχήν; Μήτι παιδίου; μήτι μειρακίου; μήτι γυναικαρίου; μήτι τυράννου; μήτι κτήνους;μήτι θηρίου;
(Σε τι τέλος πάντων χρησιμοποιώ την ψυχή μου; Σε κάθε πράγμα, αυτό πρέπει να ξαναρωτάω και να εξετάζω τον εαυτό μου, τί συμβαίνει τώρα σ' αυτό το μέρος του εαυτού μου, που ονομάζουν πνεύμα και τι είδους ψυχή έχω τώρα. Μήπως παιδιού; μήπως νεαρού; μήπως γυναικούλας, μήπως τυράννου; μήπως θηρίου; )

Ε 27 Συζήν θεοίς. Συζή δε θεοίς ο συνεχώς δεικνύς αυτοίς την εαυτού ψυχήν αρεσκομένην μεν τοις απονεμομένοις, ποιούσαν δε όσα βούλεται ο δαίμων, όν εκάστω προστάτην και ηγεμόνα ο Ζευς έδωκεν απόσπασμα εαυτού. Ούτος δε έστιν ο εκάστου νους και λόγος.
( Να ζούμε μαζί με τους θεούς . Και ζει μαζί με τους θεούς όποιος τους δείχνει συνεχώς οτι η ψυχή του είναι ευχαριστημένη με όσα της έχουν δοθεί και κάνει όσα θέλει ο δαίμων, τον οποίο στον καθένα έδωσε ο Δίας , ως μέρος του εαυτό του, για προστάτη και οδηγό. Αυτός είναι ο νούς και το λογικό του καθενός)

Ε 28 9 Ούτε τραγωδός, ούτε πόρνη
( Ούτε είναι ανάγκη να γίνεις τραγωδός, ούτε πόρνη)