TA ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (23)

I 16 Μηκέθ' όλως περί του οίον τινά είναι τον αγαθόν άνδρα διαλέγεσθαι, αλλά είναι τοιούτον

(να μή συζητάς για το τι είναι ο καλός άνθρωπος, αλλά να είσαι τέτοιος)

Ι 28 1-4 Φαντάζου πάντα τον εφ ωτινιούν λυπούμενον ή δυσαρεστούντα όμοιον τω θυομένω χοιριδίω και απολακτίζονται και κεκραγότι. Όμοιον και ο οιμώζων επι του κλινιδίου μόνος σιωπή την ένδεσιν ημών

(Φαντάζου πάντοτε αυτόν που λυπείται ή δυσαρεστείται με κάθε πράγμα , με όμοιο τρόπο, όπως το γουρουνάκι, που το θυσιάζουν και κλωτσά και φωνάζει. Παρόμοιος είναι και ο άνθρωπος που θρηνεί σιωπηρά στο κρεββάτι του για τα δεσμά μας)

Ι 34 6-16 Φυλλάρια δε και τα τεκνία σου, φυλλάρια δε και ταύτα τα επιβοώντα αξιοπίστως και επευφημούντα ή εκ των εναντίων καταρώμενα ή ησυχή ψέγοντα και χλευάζοντα, φυλλάρια δε ομοίως και τα διαδεξόμενα την υστεροφημίαν. Πάντα γαρ ταύτα έαρος δ' επιγένεται ώρη. Είτα άνεμος καταβέβληκεν. Έπειθ' ύλη ετέρα αντί τούτων φύει. Το δε ολιγοχρόνιον κοινόν πάσιν. Αλλά συ πάντα ως αιώνια εσόμενα, φεύγεις και διώκεις. Μικρόν και καταμύσεις.Τον δε εξενεγκόντα σε ήδη άλλος θρηνήσει.

(Φυλλαράκια είναι και τα παιδιά σου, φυλλαράκια και εκείνοι που σου φωνάζουν πιστά και σε επευφημούν ή αντίθετα σε καταριένται ή κρυφά σε κατηγορούν και σε χλευάζουν, φυλλαράκια όμοια και όσα θα διαδώσουν την υστεροφημία μας. Γιατί όλα αυτά βλασταίνουν την εποχή της άνοιξης.Έπειτα ο άνεμος τα ρίχνει κάτω. Επειτα άλλη βλάστηση φυτρώνει αντί γι αυτά. Η ολιγόχρονη ύπαρξη είναι κοινή για όλα. Αλλά σύ όμως τα αποφεύγεις και τα διώκεις σαν να ήταν αιώνια. Σε λίγο και θα κλείσεις τα μάτια.Και κείνον που θα σε κηδέψει σε λίγο άλλος θα τον θρηνήσει)

ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (22)

Θ 29 1 Χειμάρρους η των όλων αιτία. Πάντα φέρει
(Είναι σαν το χείμαρρο η αιτία του σύμπαντος.Παρασύρει τα πάντα )

Ι 10 Αράχνιον μυίαν θηράσαν μέγα φρονεί, άλλος δε λαγίδιον, άλλος δε υποχή αφύην, άλλος δε συίδια, άλλος δε άρκτους, άλλος Σαρμάτας. Ούτοι γαρ ου λησταί , εάν τα δόγματα εξετάζης;
(Μιά αράχνη που έπιασε μια μύγα νομίζει οτι κάτι έκανε, άλλος όταν συλλάβει λαγό, άλλος σαρδέλα με την απόχη, άλλος χοιρίδια, άλλος αρκούδες, άλλος Σαρμάτες. Αλλά δεν είναι όλοι αυτοί ληστές , όταν εξετάζεις τις αρχές τους;)

Ι 15 Ολίγον εστί το υπολοιπόμενον τούτο. Ζήσον ως εν όρει, ουδέν γαρ διαφέρει , εκεί ή ώδε, ένα τις πανταχού ως εν πόλει των κόσμω. Ιδέτωσαν, ιστορησάτωσαν οι άνθρωποι, άνθρωπον αληθινόν κατά φύσιν ζώντα.
(Λίγος χρόνος σου μένει για να ζήσεις. Ζήσε σαν να ζούσες στο βουνό, γιατί δεν διαφέρει άν είσαι εδώ ή εκεί, αρκεί παντού να ζείς σαν πολίτης του κόσμου. Ας δούν, ας γνωρίσουν οι άνθρωποι, άνθρωπο αληθινό, που ζει σύμφωνα με τη φύση.)

ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (21)

H 58 Ο τον θάνατον φοβούμενος ήτοι αναισθησίαν φοβείται ή αίσθησιν ετεροίαν. Αλλ' είτε ουκέτι αίσθησιν, ουδέ κακού τινός αισθήση , είτε αλλοιοτέραν αίσθησον κτήση, αλλοίον ζώον έση και του ζήν ου παύση

(Όποιος φοβάται το θάνατο ή φοβάται την αναισθησία ή άλλου είδους αίσθηση. Αλλά ή δεν υπάρχει αίσθηση και δεν μπορεί να αισθανθείς κάποιο κακό, ή θα αποκτήσεις άλλου είδους αίσθηση και θα είσαι άλλου είδους όν και δε θα πάψεις να ζεις)


Θ 3 10-13 Και ως νυν περιμένεις, πότε έμβρυον εκ της γαστρός της γυναικός σου εξέλθη, ούτως εκδέχεσθαι την ώραν, εν ή το ψυχάριόν σου του ελύτρου τούτου εκπεσείται

(Και όπως τώρα περιμένεις πότε το βρέφος θα εξέλθει απο την κοιλιά της γυναικός σου, έτσι να περιμένεις πρόθυμα και την ώρα,που η ψυχή σου θα πέσει έξω απο το περικάλυμμά της)


Θ 24 Παιδίων οργαί και παίγνια και πνευμάτια νεκρούς βαστάζοντα , ωστε εναργέστερον προσπεσείν το της Νεκυίας

(Φιλονικίες παιδιών και παιγνίδια και ψυχές που βαστάζουν νεκρούς. ωστε να γίνει περισσότερο φανερή η Νέκυια)

ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (20)

Η 51 7 Κτείνουσι, κρεανομούσι, κατάραις ελαύνουσι. Τί ταύτα προς την διάνοιαν μένειν καθαράν, φρενήρη, σώφρονα, δικαίαν;

(Μας σκοτώνουν, μας κατασπαράζουν, με κατάρες μας διώχνουν. Τί σημασία έχουν αυτά, άν η ψυχή μας μένει καθαρή συνετή, σώφρων και δίκαιη;)

ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (19)

Z 71 Γελοίον εστί την μεν ιδίαν κακίαν μη φεύγειν, ό και δυνατόν εστίν, την δε των άλλων φεύγειν, όπερ αδύνατον
( Είναι γελοίο να μην αποφεύγεις τη δική σου κακία, πράγμα που είναι δυνατόν, να αποφεύγεις δε την κακία των άλλων , πράγμα που είναι αδύνατο)

Η 36 5-8 Έπειτα αναμίμνησκε σεαυτόν, οτι ούτε το μέλλον, ούτε το παρωχηκός βαρεί σε, αλλ' αεί το παρόν. Τούτο δε κατασμικρύνεται, εάν αυτό μόνον περιορίσης και απελεγχης την διάνοιαν, ει προς τούτο ψιλόν αντέχειν μη δύναται
( Έπειτα θυμήσου, οτι ούτε το μέλλον, ούτε το παρελθόν σε βαραίνει, αλλά πάντοτε το παρόν. Αυτό δε χάνει πολύ τη σημασία του, άν σ' αυτό μόνο το περιορίσεις και επιπλήττεις την ψυχή σου, που δεν μπορεί ν αντέξει αυτό το μικρό πράγμα)

Η 41 9-12 Τα μέντοι του νου ίδια ουδείς άλλος είωθεν εμποδίζειν. Τούτα γαρ ου πυρ, ου σίδηρος,ου τύραννος, ου βλασφημία, ουχ οτιούν άπτεται.
( Βέβαια όσα είναι ιδιαίτερα γνωρίσματα του νου, κανένας άλλος δε μπορεί να εμποδίζει. Γιατί αυτά δεν τ αγγίζει ούτε φωτιά, ούτε σίδερο, ούτε τύραννος, ούτε βλασφημία, ούτε οτιδήποτε άλλο)

TA ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (18)

Z 59 Ένδον σκάπτε. Ενδον η πηγή του αγαθού και αεί δυναμένη αναβλύειν εάν αεί σκάπτης

(Σκάψε μέσα σου. Μέσα σου βρίσκεται η πηγή του καλού και μπορεί να αναβλύζει πάντοτε, άν πάντοτε σκάβεις)

Ζ 61 Η βιωτική τη παλαιστική ομοιοτέρα ήπερ τη ορχηστρική. Κατά το προς τα εμπίπτοντα και ου προεγνωσμένα έτοιμος και απτώς εστάναι

(Η τέχνη της ζωής μοιάζει περισσότερο με την τέχνη της πάλης παρά με την τέχνη του χορού. Πρέπει να είναι κάποιος έτοιμος και σταθερά τοποθετημένος για να αντιμετωπίσει, όσα συμβαίνουν κατά σύμπτωση και χωρίς προετοιμασία)

Ζ 69 Τούτο έχει η τελειότης του ήθους, το πάσαν ημέραν ως τελευταίαν διεξάγειν και μήτε σφύζειν μήτε ναρκάν, μήτε υποκρίνεσθαι

(Αυτό έχει το τέλειο ήθος, να περνάς κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία και μήτε να παρεκτρέπεσαι, μήτε να είσαι ναρκωμένος, μήτε να υποκρίνεσαι)

ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (17)

Ζ 24 Το επίκοτον του προσώπου λίαν παρά φύσιν

Η σκυθρωπή όψη του προσώπου δεν είναι καθόλου φυσιολογική

Ζ 34 Περί δόξης: Ιδέ τα διανοίας αυτών, οίαι και οία μεν φεύγουσαι, οία δε διώκουσαι. Και οτι, ως αι θίνες άλλαι επ' άλλαις επιφορούμεναι κρύπτουσαι τας προτέρας, ούτως εν τω βίω τα πρότερα υπό των επενεχθέντων τάχιστα εκαλύφθη.

Για τη δόξα. Παρατήρησε την ψυχοσύνθεση των φιλόδοξων, ποιοί είναι, ποιά πράγματα αποφεύγουν και ποιά επιδιώκουν.Και οτι , όπως οι σωροί στην άμμο, συσσωρεύονται η μιά πάνω στην άλλη και κρύβουν τις προηγούμενες, έτσι και στη ζωή τα προηγούμενα τάχιστα καλύπτονται απο όσα έρχονται κατόπιν.

Ζ 47 Περισκοπείν άστρων δρόμους ώσπερ συμπεριθέοντα και τας των στοιχείων εις άλληλα μεταβολάς συνεχώς εννοείν. Αποκαθαίρουσι γαρ αι τούτων φαντασίαι τον ρύπον του χαμαί βίου

Να παρατηρούμε τους δρόμους των άστρων σα να περιστρεφόμαστε μαζί τους και να σκεφτόμαστε συνέχεια τις αμοιβαίες μεταβολές των στοιχείων. Γιατί αυτού του είδους οι παραστάσεις καθαρίζουν τη βρωμιά της χαμόσυρτης ζωής.