ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (22)

Θ 29 1 Χειμάρρους η των όλων αιτία. Πάντα φέρει
(Είναι σαν το χείμαρρο η αιτία του σύμπαντος.Παρασύρει τα πάντα )

Ι 10 Αράχνιον μυίαν θηράσαν μέγα φρονεί, άλλος δε λαγίδιον, άλλος δε υποχή αφύην, άλλος δε συίδια, άλλος δε άρκτους, άλλος Σαρμάτας. Ούτοι γαρ ου λησταί , εάν τα δόγματα εξετάζης;
(Μιά αράχνη που έπιασε μια μύγα νομίζει οτι κάτι έκανε, άλλος όταν συλλάβει λαγό, άλλος σαρδέλα με την απόχη, άλλος χοιρίδια, άλλος αρκούδες, άλλος Σαρμάτες. Αλλά δεν είναι όλοι αυτοί ληστές , όταν εξετάζεις τις αρχές τους;)

Ι 15 Ολίγον εστί το υπολοιπόμενον τούτο. Ζήσον ως εν όρει, ουδέν γαρ διαφέρει , εκεί ή ώδε, ένα τις πανταχού ως εν πόλει των κόσμω. Ιδέτωσαν, ιστορησάτωσαν οι άνθρωποι, άνθρωπον αληθινόν κατά φύσιν ζώντα.
(Λίγος χρόνος σου μένει για να ζήσεις. Ζήσε σαν να ζούσες στο βουνό, γιατί δεν διαφέρει άν είσαι εδώ ή εκεί, αρκεί παντού να ζείς σαν πολίτης του κόσμου. Ας δούν, ας γνωρίσουν οι άνθρωποι, άνθρωπο αληθινό, που ζει σύμφωνα με τη φύση.)