ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (19)

Z 71 Γελοίον εστί την μεν ιδίαν κακίαν μη φεύγειν, ό και δυνατόν εστίν, την δε των άλλων φεύγειν, όπερ αδύνατον
( Είναι γελοίο να μην αποφεύγεις τη δική σου κακία, πράγμα που είναι δυνατόν, να αποφεύγεις δε την κακία των άλλων , πράγμα που είναι αδύνατο)

Η 36 5-8 Έπειτα αναμίμνησκε σεαυτόν, οτι ούτε το μέλλον, ούτε το παρωχηκός βαρεί σε, αλλ' αεί το παρόν. Τούτο δε κατασμικρύνεται, εάν αυτό μόνον περιορίσης και απελεγχης την διάνοιαν, ει προς τούτο ψιλόν αντέχειν μη δύναται
( Έπειτα θυμήσου, οτι ούτε το μέλλον, ούτε το παρελθόν σε βαραίνει, αλλά πάντοτε το παρόν. Αυτό δε χάνει πολύ τη σημασία του, άν σ' αυτό μόνο το περιορίσεις και επιπλήττεις την ψυχή σου, που δεν μπορεί ν αντέξει αυτό το μικρό πράγμα)

Η 41 9-12 Τα μέντοι του νου ίδια ουδείς άλλος είωθεν εμποδίζειν. Τούτα γαρ ου πυρ, ου σίδηρος,ου τύραννος, ου βλασφημία, ουχ οτιούν άπτεται.
( Βέβαια όσα είναι ιδιαίτερα γνωρίσματα του νου, κανένας άλλος δε μπορεί να εμποδίζει. Γιατί αυτά δεν τ αγγίζει ούτε φωτιά, ούτε σίδερο, ούτε τύραννος, ούτε βλασφημία, ούτε οτιδήποτε άλλο)