Tuesday, January 30, 2007

TA ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ (23)



I 16 Μηκέθ' όλως περί του οίον τινά είναι τον αγαθόν άνδρα διαλέγεσθαι, αλλά είναι τοιούτον

(να μή συζητάς για το τι είναι ο καλός άνθρωπος, αλλά να είσαι τέτοιος)

Ι 28 1-4 Φαντάζου πάντα τον εφ ωτινιούν λυπούμενον ή δυσαρεστούντα όμοιον τω θυομένω χοιριδίω και απολακτίζονται και κεκραγότι. Όμοιον και ο οιμώζων επι του κλινιδίου μόνος σιωπή την ένδεσιν ημών

(Φαντάζου πάντοτε αυτόν που λυπείται ή δυσαρεστείται με κάθε πράγμα , με όμοιο τρόπο, όπως το γουρουνάκι, που το θυσιάζουν και κλωτσά και φωνάζει. Παρόμοιος είναι και ο άνθρωπος που θρηνεί σιωπηρά στο κρεββάτι του για τα δεσμά μας)

Ι 34 6-16 Φυλλάρια δε και τα τεκνία σου, φυλλάρια δε και ταύτα τα επιβοώντα αξιοπίστως και επευφημούντα ή εκ των εναντίων καταρώμενα ή ησυχή ψέγοντα και χλευάζοντα, φυλλάρια δε ομοίως και τα διαδεξόμενα την υστεροφημίαν. Πάντα γαρ ταύτα έαρος δ' επιγένεται ώρη. Είτα άνεμος καταβέβληκεν. Έπειθ' ύλη ετέρα αντί τούτων φύει. Το δε ολιγοχρόνιον κοινόν πάσιν. Αλλά συ πάντα ως αιώνια εσόμενα, φεύγεις και διώκεις. Μικρόν και καταμύσεις.Τον δε εξενεγκόντα σε ήδη άλλος θρηνήσει.

(Φυλλαράκια είναι και τα παιδιά σου, φυλλαράκια και εκείνοι που σου φωνάζουν πιστά και σε επευφημούν ή αντίθετα σε καταριένται ή κρυφά σε κατηγορούν και σε χλευάζουν, φυλλαράκια όμοια και όσα θα διαδώσουν την υστεροφημία μας. Γιατί όλα αυτά βλασταίνουν την εποχή της άνοιξης.Έπειτα ο άνεμος τα ρίχνει κάτω. Επειτα άλλη βλάστηση φυτρώνει αντί γι αυτά. Η ολιγόχρονη ύπαρξη είναι κοινή για όλα. Αλλά σύ όμως τα αποφεύγεις και τα διώκεις σαν να ήταν αιώνια. Σε λίγο και θα κλείσεις τα μάτια.Και κείνον που θα σε κηδέψει σε λίγο άλλος θα τον θρηνήσει)

6 comments:

Τίποτα said...

Όλα έχουν ειπωθεί. Τίποτα τ' ανείπωτο. Ο τρόπος μόνο αλλάζει κι αυτός όχι πάντα...

Θεοδόσης Βολκώφ said...

I 16 Μηκέθ' όλως περί του οίον τινά είναι τον αγαθόν άνδρα διαλέγεσθαι, αλλά είναι τοιούτον ...

Αυτό για την αδολεσχία της σύγχρονης θεωρητικολογίας σε όλα τα επίπεδα... Χρειαζόμαστε μια φιλοσοφία ρωμαλέα, όχι τον στείρο εγκυκλοπιδισμό και την αόριστη γενικολογία στην οποία έχουμε εν πολλοίς εκπέσει... Οι ελάχιστες εξαιρέσεις του 20ού αιώνα, πέραν του ότι απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα, επισημαίνουν και ρητά σε κέιμενα το πρόβλημα...

Να είσαι καλά...

Βολκώφ

Χαρυβδιςς said...

...Όμοιον και ο οιμώζων επι του κλινιδίου μόνος σιωπή την ένδεσιν ημών .

ioeu said...

Ημεις δ' οια τε φυλλα πολυανθεμος ωρη
εαρος, οτ' αιψ' αυγης αυξεται ηελιου,
τοις ικελοι πηχυιον επι χρονον ανθεσιν ηβης
τερπομεθα, προς θεων ειδοτες ουτε κακον
ουτ' αγαθον. Κηρες δε παρεστηκασι μελαιναι,
η μεν εχουσα τελος γηραος αργαλεου,
η δ' ετερη θανατοιο. μινυνθα δε γιγνεται ηβης
καρπος, όσον τ' επι γην κιδναται ηελιος.
Αυταρ επην δη τουτο τελος παραμειψεται ωρης,
αυτικα δη τεθναναι βελτιον η βιοτος.
πολλα γαρ εν θυμωι κακα γιγνεται. αλλοτε οικος
τρυχουται, πενιης δ' εργ' οδυνηρα πελει.
αλλος δ' αυ παιδων επιδευεται, ων τε μαλιστα
ιμειρων κατα γης ερχεται εις Αιδην.
αλλος νουσον εχει θυμοφθορον. ουδε τις εστιν
ανθρωπων, ωι Ζευς μη κακα πολλα διδοι.


αλλ' ολιγοχρονιον γιγνεται ωσπερ οναρ
ηβη τιμηεσσα. το δ' αργαλεον και αμορφον
γηρας υπερ κεφαλης αυτιχ' υπερκρεμαται,
εχθρον ομως και ατιμον, ο τ' αγνωστον τιθει ανδρα,
βλαπτει δ' οφθαλμους και νοον αμφιχυθεν.


που λέει κι ο αισθαντικός Μίμνερμος...

Ιωαννα said...

γυμναζονται οι ψυχες κοντα σου .


Ιωαννα

Θεοδόσης Βολκώφ said...

Φίλε μου, πού πήγε ο Νίτσε?


Βολκώφ