ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Από το βιβλιο του Φρειδερίκου Νίτσε "ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ" (μετάφραση Μίνας Ζωγράφου Κ.Μεραναίου)

1. Οι φιλόσοφοι είναι οι πανούργοι συνήγοροι των προκαταλήψεων τους, που τις βαφτίζουν "αλήθειες"

2. Σιγά-σιγά μου φανερώθηκε τί ήταν ως τα τώρα κάθε μεγάλη φιλοσοφία: δηλαδή η αυτοεξομολόγηση του δημιουργού της και ένα είδος αθέλητα και ασυναίσθητα απομνημονεύματα

3. Μπορεί μάλιστα να υπάρχουν και φανατικοί πουριτανοί της συνείδησης που προτιμούν να πεθαίνουν για ένα σίγουρο μηδέν παρά για ένα αβέβαιο κάτι.

4. Η ίδια η ζωή είναι θέληση για δύναμη

5. Η βούληση δεν είναι μονάχα ένα σύμπλεγμα αισθήσεων και σκέψεων, αλλά και μιά τάση, μιά τάση να διατάζουμε. Αυτό που λέμε "ελευθερία της θέλησης" είναι ουσιαστικά η συνείδηση της ανωτερότητας απέναντι σ αυτόν που οφείλει να υπακούει. "Είμαι ελεύθερος, αυτός πρέπει να υπακούσει" , αυτό το συναίσθημα είναι κρυμμένο μέσα σε κάθε εκδήλωση της βούλησης, όπως και εκείνη η ένταση του πνεύματος, εκείνο το κατευθείαν βλέμμα, που κυττάζει αποκλειστικά ένα πράγμα, ο απόλυτος υπολογισμός της ανάγκης να γίνει αυτό και όχι άλλο, η ύστατη βεβαιότητα πως θα υπακούσουν στη διαταγή, οποιαδήποτε κι άν είναι τα αισθήματα αυτού που διατάζει. Ένας άνθρωπος που θέλει , διατάζει κάτι στο ίδιο του όν, κι αυτό τον υπακούει, ή τουλάχιστον φαντάζεται πως τον υπακούει.